- در حال حاضر ارزش واحد پول ملی ایران در رده های آخرین جدول ارزهای جهانی است به گونه ای که یک واحد از پول ملی ایران (ریال) ، تقریباً یک یازده هزارم دلار(که مبنای عرفی مقایسه ارزهاست) ارزش دارد. به عبارت دیگر ، یک واحد دلار با 11 هزار واحد ریال برابر است که از نظر حیثیتی در جهان ، به هیچ روی زیبنده ایران نیست.
با حذف صفرها ، یک ریال ، ارزشی برابر یک دلار خواهد داشت که دستکم از نظر شکلی و ظاهری ، آبروی پول ملی حفظ می شود.
البته تاکید می کنیم که بالا بردن ارزش واقعی پول ملی ، با حذف صفرها محقق نمی شود و آنچه در این بند گفتیم ، صرفاً ناظر به مسائل شکلی ماجراست و الا افزایش ذاتی و حقیقی ارزش پول ملی ، صرفاً با تقویت اقتصاد ملی و ارتقای جایگاه جهانی آن امکان پذیر است و لاغیر.
2 - پول ملی ایران "ریال" است اما در همین ایران خودمان ، با یک ریال ، هیچ چیز و هیچ چیز حتی یک شکلات و آب نبات هم نمی توان خرید. یعنی پول پایه ایران که همان "یک ریال" باشد ، در بازار هیچ گونه ارزش و ما به ازای خارجی ندارد.
این در حالی است که در سایر اقتصادها ، یک واحد پول ملی ، آنقدر ارزش دارد که بتوان با آن چیزی خرید ، مانند دلار و درهم و یورو و پوند و لیر و ... اما ریال ایران چه؟
ریال ما آنقدر بی ارزش شده است که اکثر ما ، سالیان درازی است که حتی سکه یک ریالی هم ندیده ایم و اگر یک فرد خارجی از ما بخواهد کوچکترین پول ملی مان - یک ریال - را به او نشان دهیم ، عاجز خواهیم ماند!
سکه های یک ریالی ، هر چند از نظر قانونی هنوز اعتبار دارند و پول ملی اند ، اما اینک به جای آن که در معاملات روزمره استفاده شوند ، خود به عنوان یک کالای عتیقه و یادگاری ، مورد خرید و فروش قرار می گیرند که در دنیا بی نظیر است!
با حذف 4 صفر از واحد پول ملی ، لا اقل این مشکل نمادین نیز حل می شود و کوچکترین واحد پول ملی ایران یعنی یک ریال ، ما به ازای بیرونی می یابد.
3 - طبق اعلام رئیس کل بانک مرکزی ، واحد پول ملی ایران ، ریال باقی می ماند و پول خردمان نیز دینار خواهد بود ( هر صد دینار یک ریال).
در حال حاضر ، هر چند واحد پول ملی مان ریال است ولی آنچه در عرف جا افتاده و عملاً مورد استفاده قرار می گیرد ، "تومان" است. به عنوان مثال هیچ فروشنده ای نمی گوید یک بطری شیر هشت هزار و پانصد ریال ، بلکه به ذکر 850 بسنده می کند و مخاطب نیز می فهمد که منظورش تومان بوده است.
در واقع ، مردم ایران عملاً تومان را واحد پول می دانند و ریال را که قانوناً واحد پول است ، فقط جزء تشکیل دهنده تومان می شمارند.
به نظر می رسد اگر قرار است تغییراتی در این باره شکل گیرد ، بهتر است همراستا با مردم و عرف عمومی ، واحد پول ایران تومان باشد و ریال ، جزء تشکیل دهنده آن ، کما این که به عنوان مثال ، دلار واحد پول و سنت جزء تشکیل دهنده آن در برخی کشورهاست.
با این تدبیر ، دو گانگی فعلی از بین می رود و بسیاری از مشکلات - که گاه ابعاد حقوقی و مالی بزرگی به خود می گیرند ، مانند اشتباه در ریال و تومان در اسناد رسمی و بانکی - خود به خود حل می شود.
ولی اگر دینار هم به این آشفته بازار اضافه شود ، مردم سرگردان می مانند بین سه عنوان پولی تومان و ریال و دینار!
ضمن آن که دینار ، در حال حاضر تداعی کننده واحد پول کشورهای عربی است (هر چند که در مقاطعی در ایران نیز کاربرد داشته است و در واقع ارزشی معادل یک صدم ریال دارد) و لذا فرهنگ عمومی کشور آن را نمی پذیرد و حتی می توان بر روی ابداع نام های خوش آهنگ و اصیل ایرانی هم فکر کرد.
4 - درباره آثار تورمی حذف صفرها و این که آیا اساساً در این باره موثر است (کاهنده یا افزاینده) یا تاثیری ندارد ، سخن فراوان است که در آینده به آن خواهیم پرداخت ولی در مجال این بحث ، مخلص کلام آن است که دستکم فواید شکلی ، روانی و نمادین فوق الذکر بر آن مترتب است و اگر کلیت طرح با تدبیر و سایر الزامات اقتصادی همراه و اجرایی شود ، می توان آن را طرحی موفق دانست که پیش از ما در برخی کشورها از جمله ترکیه انجام شده و موفقیت آمیز هم بوده است.
منبع: asriran.com
نظرات شما عزیزان: